Kína sigrar að lokum

Northvolt - Svíar hefja framleiðslu á bílarafhlöðum

Sænski athafnamaðurinn Peter Carlsson stofnaði rafhlöðufyrirtækið Northvolt í Skellefteå árið 2015 en hann hafði áður starfað m.a. hjá Ericson og Tesla. Drifkrafturinn að stofnun fyrirtækisins var óttinn við yfirburði Kína á þessu sviði og þörf Evrópu fyrir eigin, sjálfstæða rafhlöðuframleiðslu. Risaverksmiðjan í Norður-Svíþjóð átti einnig að vera mikilvægasta framlag Svía í „baráttunni gegn loftslagsbreytingum“ þ.e. til orkuskipta, „grænu byltingarinnar“ og bjartasta von ESB til að draga úr innflutningi á olíu og rafhlöðum frá Kína. Fjárfestar voru ekki lengi að bregðast við þessum frábæru grænu hugmyndum og fyrirtækinu var nær drekkt í fjármagni m.a. frá bílaframleiðendunum Volkswagen, BMW og Volvo. Goldman Sachs, sænska ríkið og fjárfestingabanki ESB lögðu einnig til fleiri milljarða dollara. Síðar kom einnig mikið fjármagn frá bæði kanadíska og þýska ríkinu. Northvolt hafði það hlutverk að framleiða „heimsins grænustu rafhlöðu“. Risaverksmiðjan var vígð í júní 2022.

Risaverksmiðja Northvolt í Skellefteå

Leitin að hinni fullkomnu bílarafhlöðu

Í júní 2024 kynnti kínverski rafhlöðuframleiðandinn, CATL nýja litíumrafhlöðu fyrir rafbíla sem eykur drægni þeirra í 1.000 km sem þýðir að hægt er að aka t.d. frá London til Berlínar á einni hleðslu. Hleðsla í 10 mínútur skilar um 600 km (um 1 km/sek). Kapphlaupið um nýjar, ódýrari, kröftugri, hraðari en um leið öruggari og umhverfisvænni rafhlöður heldur áfram á fullri ferð. Um 40% af verði rafbíla felst í rafhlöðunni einni og 40% til 60% af kolefnisspori hans. Það er því mikið í húfi.  
Aðallega er um að ræða tvær megin tegundir litíumrafhlaðna: Annars vegar þær sem innihalda járn og fosfat (LFP) og hins vegar þær sem innihalda nikkel, mangan og kóbalt (NMC) sem eru orkumeiri en LFP eru taldar öruggari, ódýrari, endingarbetri og um leið umhverfisvænni. Framleiðslan þ.e. nauðsynlegur námugröftur er þó ekki án fórna fyrir umhverfið og stuðlar m.a. að eyðingu skóga. Menn leita því nýrra aðferða og nýrra efna í stað litíums sem uppistöðuefnis í rafhlöðunum.

Þróunin gengur þó hægt og eru menn m.a. að skoða svokallaða „hliðarmálma“ (e. transition metals) svo sem litíum, kóbalt, nikkel, mangan og grafít. Á undanförnum tveimur árum hefur verðið á litíumkarbónati fjórtánfaldast! Kínverjar vinna nú að því að þróa rafhlöður sem byggjast á natríumjónum (e. sodium-ion batteries), manganjónum (e. magnesium-ion batteries), og sinki (zink-air batteries), sem myndu gjörbreyta framleiðslunni. Auðveldast og ódýrast er að sjálfsögðu að byggja á natríum jóninni en rafhlöðurnar eru enn taldar vera fremur kraftlitlar og henta því einungis í minni og léttari farartæki fyrir styttri vegalengdir en þær þola þó vel kulda.   
Annar möguleiki er að nota fastkjarnarafhlöður (solid-state batteries) í stað þeirra sem innihalda vökva. Þær eru kraftmeiri, hraðari, öruggari og duga mun lengur og kolefnisspor þeirra er minna. Hins vegar eru þær enn mun dýrari en litíumrafhlöður  í framleiðslu (allt að 25 sinnum dýrari) og hefur það tafið fyrir notkun þeirra í rafbílum. 

Rafhlöður gerðar með natríumjónum

Vindarnir snúast í ESB

Ljóst er að Kína eykur stöðugt á forskot sitt á Bandaríkin og önnur ríki í raf(bíla-)væðingunni. Ríkisstjórn Kína hafði þegar árið 2015 samið stefnumótandi áætlun "Made in China 2025" með það að markmiði að verða leiðandi í heiminum í tíu hátæknigeirum, þar á meðal í framleiðslu á rafbílum og rafhlöðum.

Hækkandi verð á hráefnum, vaxandi viðskiptastríð Kína og USA, sem dregur úr framboði hráefna frá Kína og hækkandi verðbólga og vextir í ESB hafði afar slæm áhrif á starfsemi verksmiðjunnar í Skellefteå. Northvolt hefur ekki getað staðið við skuldbindingar sínar en fyrirtækið gefur þó enn ekki upp neinar framleiðslutölur. Á sama tíma áformar Northvolt mikla stækkun því til stendur að byggja nýja rafhlöðuverksmiðju í Gautaborg í samvinnu við Volvo Cars, orkugeymslu í Póllandi og verksmiðjur bæði í Kanada og Þýskalandi. Það hefur vakið upp miklar deilur í Svíþjóð að sænska ríkið skuli hafa lagt til fyrirtækisins 600 milljónir sænskra króna því slíkir gjafagjörningar ríkisins til einstakra fyrirtækja er að jafnaði taldir óásættanlegir þar í landi (öfugt er því farið á Íslandi) einkum fyrir stjórnvöld sem vilja stuðla að frjálsri samkeppni - sérstaklega eftir skipasmíðakreppuna á áttunda áratugnum, þar sem sænska ríkið fjárfesti háar fjárhæðir í skipasmíðastöðvum sem fóru á hausinn.

Þrátt fyrir mikinn fjárhagslegan stuðning úr ýmsum áttum hefur Northvolt ekki enn tekist að gera Svíþjóð að „rafhlöðu-stórveldi" ESB. Stórir væntanlegir viðskiptavinir svo sem Scania og BMW hafa sagt upp milljarðasamningum vegna tafa. Enn er framleiðslan nánast engin og tekjurnar að sama skapi mjög takmarkaðar. 

Í júlí 2024 birti Bloomberg grein sem fékk mikla athygli. Undanfarið ár hefur Kína lækkað verð á litíumjónarafhlöðum um helming með aðstoð ríkisstyrkja og skilvirkri framleiðslu. Kínversku fyrirtækin dæla nú út ódýrum rafhlöðum á Evrópumarkaðinn. Nokkur evrópsk rafhlöðuframleiðsluverkefni sem ekki hafa haft enn tíma til að reisa sínar eigin verksmiðjur fara nú á hausinn. Á sama tíma býðst evrópskum rafhlöðuverksmiðjur flytja starfsemi sína til Bandaríkjanna vegna sérstakra „styrktarpakka“ þar í landi.

Samkvæmt heimildum er ástæða framleiðsluerfiðleika Northvolt blanda af nokkrum þáttum: Það er mjög flókið að framleiða rafhlöður í iðnaðargæðum, en einnig er um að kenna kunnáttuskorti, óraunhæfum tímaáætlunum og illa hönnuðum vélbúnaði, sem ekki hefur staðið undir gæðakröfum m.a. hvað varðar léleg gæði þeirra katóðuskauta sem nauðsynleg eru fyrir framleiðsluna og sem átti að framleiða í Svíþjóð en sem þarf nú að kauka frá Kína. Bílaframleiðendurnir, stærstu viðskiptavinirnir eiga einnig í fjárhagslegu basli vegna hás kostnaðar og minnkandi rafbílakaupa fyrirtækja og almennings. Þetta er að hluta vítahringur því enginn selur rafbíl án rafhlöðu. Ekki bætir úr skák að fyrir skömmu kynnti Mario Draghi, fyrrverandi forseti Seðlabanka Evrópu, dramatíska skýrslu sem skók stofnanir ESB. Niðurstaðan er sú að ESB þurfi að fjárfesta fyrir 800 milljarða evra til að standa Bandaríkjunum og Kína á sporði í samkeppnishæfni.

Í lok september er fjárhagsstaða Northvolt orðin það slæm að segja þurfti upp 1.600 starfsmönnum fyrirtækisins en þrátt fyrir allt er Northvolt er eina rafhlöðufyrirtækið í Evrópu sem hefur hafið rafhlöðuframleiðslu fyrir rafbíla.

Þess vegna eru viðræður í gangi milli sænskra og þýskra stjórnvalda og framkvæmdastjórnar ESB, sem að lokum snýst um það hvort Northvolt sé svo hernaðarlega mikilvægt fyrir Evrópu að það sé þess virði að bjarga frá hugsanlegu gjaldþroti – til að hindra að framleiðslan færist yfir til kínverskra fyrirtækja? Hingað til hafa sænsk og þýsk stjórnvöld neitað að aðstoða Northvolt frekar. En enn vantar þó talsvert upp á fjármögnun fyrirtækisins. Ástandið hefur haft alvarleg áhrif á um 300 fyrirtæki í Norður-Svíþjóð. 

Hnignun Evrópu

Saga Northvolt er sorgarsaga sem endurspeglar hnignun Evrópu sem byggist m.a. á vaxandi miðstýringu innan ESB, hárri verðbólgu og háum vöxtum, háum orkukostnaði, lágri framleiðni og stóru, afar stirðu og flóknu reglugerðarumhverfi. Óraunhæfir grænir loftslagsdraumar koma einnig þar við sögu þar sem miklum peningum er sóað í óraunhæfar lausnir. Og ekki síst alvarlegt vanmat á aðal keppinautnum, Kína. 

Evrópa er að hrynja, Kína mun sigra.

Ref.

https://www.dn.se/ekonomi/northvolt-skulle-radda-klimatet-jobben-och-europas-oberoende-av-kina/

https://dialogue.earth/en/business/chinas-position-in-the-global-race-for-alternative-ev-batteries/

https://leadthecharge.org/rainforest-foundation-norway-documents-deforestation-impacts-of-ev-supply-chain/

https://www.svd.se/a/xmQ47p/svd-techbrief-vad-gick-snett-pa-northvolt

 

Mun Orkuveitan byrla Hafnfirðingum ógeðsdrykki á kostnað Reykvíkinga?

Orkuveitan (OR) er eigandi Carbfix / Coda terminal og hefur nú gert áætlanir um að veita 68 milljörðum af áhættufé í starfsemi Carbfix. Reykvíkingar hafa áður haft afar slæma reynslu af slíkum "fjárfestingum" sem Reykjavíkurborg hefur staðið fyrir á kostnað þeirra og má þar nefna risarækjuævintýrið mikla því Reykjavíkurborg hefur þann slæma sið að seilast langt út fyrir kjarnastarfsemi sína, í óþökk borgarbúa. 

Nýjasta dellan er tilraunaverkefni Coda terminal í Hafnarfirði. Dæla á þremur milljónum tonna af CO2 vökva (straumi) sem inniheldur 5.700 tonn af óskilgreindum eiturefnaúrgangi (þetta eru 85 sneisafullir 40 feta gámar á ári af eiturvökva) niður í jarðveginn við íbúðabyggðina á Völlunum, þvert á vilja íbúanna. Það er borin von, að ætla að meirihlutinn í Reykjavík, sem er eigandi Orkuveitunnar/Carbfix muni ekki valta yfir íbúa Hafnarfjarðar í þessu máli en þar er helsta iðja meirihlutans í Reykjavík að valta yfir vilja íbúa borgarinnar og má þar nefna umferðarmálin  einkum Borgarlínu, staðsetningu Landspítalans og Reykjavíkurflugvöll sem dæmi. 

Risahöfn í Straumsvík

Nú er svo komið að OR er búin og mun leggja tugi milljarða í Carbfix og er Hafnarfjarðarbær komin á einhvern afar undarlegan stað með með því að semja við Coda terminal um að dæla milljónum tonna af mengunarútblæstri frá járn-, stál-, ál- og sementsverksmiðjum, þ.e. frá umhverfissóðum í ESB, nánast niður í garða Hafnfirðinga og á leiðinni um að fara í eina stærstu framkvæmd síðari ára sem er gífurleg stækkun Straumsvíkurhafnar fyrir þessa sömu áhættustarfsemi "sem getur alltaf farið illa" skv. f.v forstjóra OR. "Það er eiginlega ekki hægt að skálda þetta því það er svo ruglað."

Starfsemin er afar orkukrefjandi og þarf að nota milljarða tonn af grunnvatni á nokkrum árum og mikið magn af heitu vatni sem hugsanlega þarf að jafnvel að hita enn frekar. Áhrif á lífríkið á landi og í sjónum svo á grunnvatnsstöðu og hreinleika grunnvatns eru algjörlega óljós en mengunarvökvinn getur verið að sullast um jarðlögin í allt að tvö ár frá niðurdælingu.

Ársskammtur af eiturefnum: 85, 40 feta gámar

Hafnfirðingar hafa farið fram á íbúakosningu um málið en Hafnarfjarðarbær vill þæfa málið með því það þurfi að byrja á því að „ná samningi“ við Carbfix um tilraunaverkefnið og klára allar tilheyrandi „rannsóknir“. ESB veitir Carbfix styrk upp á 16 milljarða til verkefnisins. Enginn veit þó hver á að fjármagna stækkun hafnarinnar í Straumsvík sem mun kosta minnst nokkra tugi milljarða (plús). Einnig þarf að semja um smíði sérstakra risastórra eiturefnaflutningsskipa sem ætlað er að sigla frá meginlandi Evrópu til Íslands þrisvar í viku og eitthvað kostar af peningum og mengun að sigla þeim til Íslands.

Undirritaður hvetur alla til kynna sér þetta undarlegu og í raun hættulegu framkvæmd, sem er bein atlaga að hinni tiltölulega hreinu náttúru Íslands en einnig að heilsu, samfélagi, á innviði og mannlífi íbúa Hafnarfjarðar í nafni "loftslagsmála". Ljóst er að niðurdæling CO2 í berglög hér á landi hefur ekki hin minnstu áhrif á hitastig jarðar. 

Til hvers þá allt þetta brölt og allur þessi kostnaður? Hver hefur hag af því?

Mengunarúrgang frá öðrum löndum ætti aldrei að flyta til Íslands! Aldrei nokkurn tímann!    

Tenglar:

Mótmælum staðsetningu Coda Terminal við íbúabyggð

Möguleg eiturefni í CO2 vökva (straumi) frá stóriðju í Evrópu (samantekt undirritaðs)

Tillögur Dags. B. Eggertssonar borgarstjóra um stofnun hlutafélags um Carbfix / Coda terminal
 

 

Íslensk þjóð stendur á tímamótum í fullveldismálum

Stjórnarskráin er talin innihalda æðstu lög ríkisins sem öll önnur lög verða að taka mið af.”
Úr námsefni íslenskra grunnskólanema, Þjóðfélagsfræði, Á ferð um samfélagið. Garðar Gíslason 2016.

Sú hættulega öfugþróun hefur orðið hér á landi á undanförnum árum að lýðræðislega kjörnir fulltrúar fólksins, einkum þeir sem veljast til embætti ráðherra, hafa kosið að virða íslensku stjórnarskrána að vettugi. Alþingi hefur þannig ítrekað komist upp með að samþykkja lög sem sníða sneiðar af fullveldi þjóðarinnar þó svo þau lög gangi algjörlega í berhögg við stjórnarskrá íslenska lýðveldisins. Þetta þykir í lagi ef sneiðarnar eru skornar nægilega þunnar („spægipylsuaðferðin“). Þetta er auðvitað algjör lögleysa og svik við þann eið sem alþingismenn hafa svarið. Þeir hinir sömu hefðu svo sannarlega gott af því að rifja upp námsefni grunnskólanema í þjóðfélagsfræði. Íslenska stjórnarskráin (2. gr) leyfir alls ekkert framsal á fullveldi Íslands!   

Nýleg dæmi um alvarleg stjórnarskrárbrot Alþingis tengjast mörg hver framkvæmd EES-samningsins: Persónuverndarlög ESB, evrópskt eftirlitskerfi á fjármálamarkaði, samkeppnisreglur ESB (sem viljandi voru reyndar viljandi ekki innleiddar að fullu til að viðhalda fákeppni hér á landi og sem nú veldur gremju hjá ESA), orkupakkar ESB og kolefnisskattar til ESB vegna flugs og sjóferða. Í öllum þessum málum er hluti af fullveldinu framselt til yfirþjóðlegs valds, þ.e. til ESB. Þetta eru alvarleg stjórnarskrárbrot!

Nú liggur fyrir á expresshraðli utanríkisráðherra Íslands frumvarp um innleiðingu Bókunar 35 við EES-samninginn. Margir furða sig á þeim ofsa sem þetta mál er rekið fram núna á 30 ára afmæli EES á Íslandi, á afmæli samnings sem flestir Íslendingar hafa hingað til litið á sem viðskiptasamning en ekki pólitískan og þar sem Bókun 35 hefur ekki hvatt dyra Alþingis eða valdið vandamálum hingað til. EES-samningurinn hefði aldrei verið samþykktur af íslensku þjóðinni árið 1994 ef það hefði þýtt framsal á löggjafarvaldi Alþingis til ESB. 

Bjarni Jónsson alþingismaður VG skrifaði þ. 22. september 2024 ágæta grein á www.visir.is þar sem hann greinir svo frá, að margir lýsi yfir mikilli furðu yfir þeirri ákefð sem nú er lögð í að samþykkja bókun 35 við EES samninginn sem felur í sér að setja ákvæði inn í íslensk lög til að geta tekið evrópskar reglur fram yfir íslenskar lagareglur öllum stundum og hvað búi þar undir. (Bókun 35 framselji löggjafarvald Alþingis Íslendingar til ESB.)

Ekkert hafi enn komið fram sem skýrir hvers vegna það liggur svo mikið á að afgreiða frumvarp vegna bókunar 35 í samningnum um Evrópska efnahagssvæðið eftir tíðindalítil 30 ár. Þegar 3. orkupakki ESB var innleiddur í íslensk lög 2019 voru settir svokallaðir „fyrirvarar“ til að ekki væri leyfilegt að leggja sæstreng til erlendra ríkja nema með samþykki Alþingis. Ljóst er að Bókun 35 gerir þessa „fyrirvara“ að engu  á einni nóttu g fleira má telja. Vindtúrbínuæðið gengur nefnilega ekki upp án umtalsverðrar hækkunar á raforku til Íslendinga, bæði til heimila og fyrirtækja. Fjórði orkupakki ESB ryður úr vegi öllum hindrunum fyrir raforkutengingum á milli landa og þá verður sæstrengurinn fljótur að skríða upp á strönd Íslands. Landsvirkjun fellur svo fyrir samkeppnisreglum ESB vegna stærðar sinnar á raforkumarkaðnum og verður seld einkaðilum. 

Draumurinn og lokatakmarkið er því að geta selt Íslendingum raforku á uppboðsverði ESB-verði líkt og frændur okkar í Suður-Noregi neyðast til að gera vegna sæstrengja til ESB.
Bjarni Jónsson alþingismaður bendir á að verði Bókun 35 samþykkt verður leiðin greidd fyrir Evrópusambandið að ganga hömlulaust að orkuauðlindum og náttúru Íslands.

Stöndum vörð um fullveldi og sjálfstæði íslensku þjóðarinnar.

Nú reynir á samstöðu Íslendinga og Forseta Íslands!

Grein Bjarna Jónssonar á Visir.is

 

Ber Íslandi að refsa Rússum? Og hver er kostnaðurinn af því?

Viðskiptabann á Rússa kostar sitt

Samtök atvinnulífsins óskuðu eftir því í lok árs 2015 að íslensk stjórnvöld endurskoðuðu stuðning sinn við viðskiptabann ESB á Rússland. Þau töldu bannið hafa haft mjög neikvæð áhrif á íslenskt atvinnulíf og áætluðu þá að íslensk fyrirtæki í sjávarútvegi og landbúnaði hefðu þá orðið af um fimmtán milljarða króna tekjum á ári vegna stuðnings stjórnvalda við það. Síðan er liðinn tæpur áratugur og því óhætt að margfalda þá upphæð nokkrum sinnum.  

Þar að auki hafi áhrif á vöruútflutninga þeirra þjóða sem styðja bannið hafa verið hlutfallslega mest á Íslandi, en ESB hafði reglulega framlengt bannið um sex mánuði, en til stóð að það félli niður í lok janúar 2016.

Ísland er ekki hluti af Evrópusambandinu (ESB) en er hluti af Evrópska efnahagssvæðinu (EES) og Schengen-samkomulaginu sem tengir okkur samræmdri stefnu ESB í ýmsum málum m.a. varðandi refsiaðgerðir. Hins vegar eru efnahagslegar, sögulegar og félagslegar ástæður fyrir því að Ísland ætti að hugleiða að taka ekki þátt í refsiaðgerðum ESB gegn Rússlandi eða öðrum þjóðum:

Efnahagslegar ástæður:

1. Viðskipta- og efnahagstengsl: Rússland er afar mikilvægur markaður fyrir íslenskar sjávarafurðir, einkum fiskútflutning t.d. á makríl og síld. Refsiaðgerðir stefna þessum viðskiptum í hættu til frambúðar og skaða þannig íslenskan sjávarútveg, sem er lykilstoð efnahagslífsins. Viðskiptabann Íslands á Rússa hefur þegar gengið af mikilvægum fyrirtækjum dauðum (sbr. nýlegt dæmi, Skagann X3 á Akranesi) með tilheyrandi hörmungum fyrir nærumhverfið og þjóðarbúið í heild.
2. Orka og auðlindir: Stefna Íslands í orkumálum og hagsmunir af því að auka fjölbreytni í orku- og náttúruauðlindum er í uppnámi vegna refsiaðgerðanna. Þar sem Rússland er stór alþjóðlegur aðili í orkuöflun, sölu og dreifingu orku gæti það verið afar gagnlegt fyrir orkuöryggi Íslands og framtíðarsamstarf til viðhalda jafnvægi í samskiptum við Rússland.
3. Áhrif ferðaþjónustu: Rússneskir ferðamenn hafa lengi lagt sitt af mörkum til ferðaþjónustunnar á Íslandi. Refsiaðgerðir draga að sjálfsögðu úr fjölda rússneskra gesta og hefur bein neikvæð áhrif á tekjur Íslands í geira sem þegar er viðkvæmur fyrir alþjóðlegum efnahagssveiflum og kolefnisgjöldum ESB.

Sögulegar ástæður:

1. Hlutlaus utanríkisstefnuhefð: Í gegnum tíðina hefur Ísland haldið uppi hlutlausri afstöðu í alþjóðlegum átökum og hefur forgangsraðað samræðum og samningum fram fyrir refsiaðgerðir. Þessi nálgun er í takt við víðtækari sögulegri utanríkisstefnu Íslands um hlutleysi, sérstaklega á tímum kalda stríðsins.
2. Landfræðilegt jafnvægi: Sem smáþjóð í Norður-Atlantshafi hefur sögulegt hlutverk Íslands oft verið það að viðhalda jafnvægi milli stærri ríkja, á milli austurs og vesturs. Þessi landfræðilega staða landsins krefst þess oftar en ekki að Ísland móti sína eigin afstöðu frekar en að að sýna ávallt hlutdrægni í miklum alþjóðlegum deilum.
3. Samstarf á norðurslóðum: Ísland og Rússland eru norðurslóðaþjóðir sem eiga sameiginlega hagsmuni að gæta í stjórnun norðurslóða, umhverfisvernd og sjálfbærri auðlindastjórnun. Refsiaðgerðir og viðurlög hafa bein truflandi áhrif á þetta samstarf sem skiptir sköpum fyrir stefnumótun og umhverfishagsmuni Íslands.

Félagslegar ástæður:

1. Almenningsálitið: Íslenskt almenningsálit hefur í gegnum tíðina verið varfærnislegt og menn hafa ætíð verið tregir til að blanda sér í alþjóðleg átök og viljað forðast beina íhlutun í lengstu lög. Viðhorf almennings hallast að því að viðhalda góðum diplómatískum samskiptum við öll lönd, þar á meðal Rússland, frekar en að styðja refsiaðgerðir sem auka á spennu milli stórveldanna. Rifja má upp að einungis Rússar og Færeyingar stóðu með Íslandi í bankaráninu mikla árið 2008.
2. Menningarsamskipti og söguleg tengsl: Ísland og Rússland hafa átt rík sameiginleg menningar- og fræðileg samskipti í gegnum tíðina. Þessi tengsl geta stuðlað að gagnkvæmum skilningi og samræðum og geta refsiaðgerðir truflað þessi tengsl og takmarkað samskipti á milli þjóðanna.
3. Mannréttindi: Sumir líta á refsiaðgerðir sem aðför að rússneskum almenningi frekar en að stjórnmálaelítunni. Slíkt mannúðarsjónarmið gæti vissulega haft áhrif á félagsleg viðhorf til þátttöku í refsiaðgerðum Íslands.

Sjálfstæði Íslands í eigin stefnumótun:

Sjálfstæð ákvarðanataka Íslands, þó hún sé undir áhrifum af stefnu ESB vegna EES-aðildarinnar, er afar mikilvægur þáttur í fullveldi þjóðarinnar. Líta má á það að neita að taka þátt í refsiaðgerðum sem tákn um heilbrigða og sjálfstæða utanríkisstefnu Íslands og skuldbindingu til sjálfstæðrar og raunhæfrar ákvarðanatöku í hverju tilviki fyrir sig. Og þá vaknar sú spurning hvort refsiaðgerðir ESB hafi haft einhver áhrif á efnahag Rússlands eða þá gang stríðsins í Úkraínu? Hver er þá fórnarkostnaður Íslands af þátttöku í slíkum refsiaðgerðum?

Til hvers eru Íslendingar að refsa Rússum? Til hvers? Og hvað kostar það okkur sem þjóð?

Kolefnisskattar ESB á flugið lagðir niður í Svíþjóð. Íslendingar borga enn...

Þór­dís Kol­brún Reyk­fjörð Gylfa­dótt­ir, ut­an­rík­is­ráðherra, sagði í viðtali við Mbl. í mars 2023 að þá fyr­ir­huguð lög­gjöf ESB um los­un­ar­heim­ild­ir á flug­ferðir væri „stærsta hags­muna­mál Íslands frá upp­töku EES samn­ings­ins“. Hún sagði að „það yrði aldrei verða samþykkt að sam­keppn­is­hæfni Íslands myndi skaðast“ líkt og sú lög­gjöf sem samþykkt hafði verið í ESB bar með sér.  

Þrátt fyrir stóru orð ráðherrans og fögur fyrirheit voru Lög um viðskiptakerfi ESB með losunarheimildir samþykkt af Alþingi Íslendinga þ. 22. desember 2023. Einungis sjö þingmenn (þ.e. þingmenn Flokks fólksins og Miðflokksins) neituðu að samþykkja þessi ólög: Ásthildur Lóa Þórsdóttir, Bergþór Ólason, Eyjólfur Ármannsson, Inga Sæland, Jakob Frímann Magnússon, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson og Tómas A. Tómasson

Innlent skattlagningarvald er ein af frumforsendum fullveldis ríkja. Með því að færa það úr landi veikja menn íslenskt fullveldi. Enn fremur orkar það mjög tvímælis út frá æðstu réttarheimild lýðveldisins, stjórnarskránni. Þetta mál sýnir eina af mörgum neikvæðum afleiðingum EES-samstarfsins sem leitt hefur til skerðingar á fullveldi Íslands.

Íslendingar hafa hagað sér eins og algjörir aumingjar í þessu máli sem bæði óskynsamlegt og óhagstætt gagnvart íslenskum hagsmunum ekki síst samkeppnishæfni landsins. Undirlægjuhátturinn gagnvart ESB er algjör og til háborinnar skammar fyrir Alþingi Íslendinga.  

Svíar leggja niður kolefnisskatta á flugið

Svíar eru þátttökuþjóð í ESB eins og allir vita. Nú hefur ríkisstjórn Svíþjóðar og flokkur Svíþjóðardemókrata ákveðið að afnema hinn umdeilda flugskatt ESB.

- "Við munum einfaldlega leggja niður og fjarlægja þennan skatt á flugið", sagði Linda Lindberg, leiðtogi Svíþjóðardemókrata, á blaðamannafundi um fjárfestingar í haustfjárlögum. Flugskatturinn var settur á af fyrri ríkisstjórn Svíþjóðar árið 2018 til að draga úr loftslagsáhrifum flugsins. Þeir sænsku stjórnmálaflokkar sem kenna sig við Tidö-samkomulagið og flugfélögin hafa áður haldið því fram að skatturinn hafi neikvæð áhrif á samkeppnishæfni Svíþjóðar og hafa nú ákveðið að afnema hann frá 1. júlí 2025. Gert er ráð fyrir að verð á flugmiða innanlands og innan Evrópu verði um 80 sænskum krónum lægri og utan Evrópu um 325 sænskum krónum lægri eftir að flugskatturinn verður lagður niður.

Íslendingar borga, til að móðga ekki ESB

Á meðan þurfa íslenskir flugfarþegar og fyrirtæki greiða fulla kolefnisskatta til ESB vegna ömurlegrar hagsmunagæslu og roluskaps utanríkisráðuneytisins.

 

Vigdís skefur ekki utan af því

Vigdís Hauksdóttir segir ríkisstjórninni til syndanna í Silfrinu 

Aukinn vopnaburður unglinga - Innflutt vandamál

Aukinn vopnaburður unglinga lýsir í raun þeim grundvallarbreytingum, sem hafa orðið á íslensku samfélagi í tíð núverandi ríkisstjórnar. Meginábyrgðin liggur hjá ráðherrum Sjálfstæðisflokksins sem lengst hafa farið með þann málaflokk sem snýr að löggæslu- og dómsmálum og málefnum útlendinga. Hvatinn hefur komið frá samstarfsflokkunum.

Hingað til lands hafa streymt óáreittir ýmiss konar glæpahópar, hryðjuverkamenn og aðrir misyndismenn. Erlendar glæpaklíkur hafa hreiðrað um sig hér á landi með góðum árangri varðandi eiturlyfjadreifingu og sölu, innbrotum, þjófnaði, eignarskemmdum, ofbeldi, oftar en ekki kynbundnu, og ónæði fyrir hinn almenna borgara. Ungt fólk getur ekki lengur treyst því að fá að ganga óáreitt um bæjarfélög sín á kvöldin og á næturlagi og konur verða fyrir stöðugu áreiti og ofbeldi af hendi útlendinga, jafnvel leigubílstjóra!

Hvers vegna bera íslenskir unglingar nú vopn? Skýringin er sáraeinföld. Fjölgun erlendra glæpahópa og stóraukið ofbeldi í tengslum við þá veldur því að unglingunum þykir sem þeir þurfi að vopnavæðast til að geta varið sig. Innfluttir hryðjuverkamenn eru jafnvel farnir að ráðast á unglingana í skólunum! Enginn er óhultur. Þetta er innfluttur vítahringur í boði fjölmenningarsinna og glóbalista.

Að venju er byrjað á öfugum enda: „Það þarf að breyta unglingunum okkar, það þarf að breyta þeirra viðhorfi“ er sú mantra sem þulin er í sífellu. Lausnin felst ekki í því að breyta íslenskum unglingum. Það er ekkert að þeim. Lausnin felst í því að uppræta erlenda / og innlenda glæpahópa og vísa skilyrðislaust öllum innfluttum glæpamönnum tafarlaust úr landi sem unnt er skv. íslenskum lögum. Við erum að missa tökin. Íslenskir unglingar þurfa fyrst og fremst aukið öryggi í samfélaginu. Það dugar ekki að taka af þeim hnífana og hnúajárnin. Það dregur ekki úr ótta og óöryggi. Nú þarf að hreinsa rækilega til!

 

 

Spennandi flokksráðsfundur XD?

Hvað er framundan hjá Sjálfstæðisflokknum?

Frekara framsal á fullveldi Íslands með Bókun 35 og fjórða orkupakka ESB? Hærri vextir, aukin ríkisútgjöld og hærri skattar vegna "borgarlínu" og útlendingamála og milljarðagjafa og styrkja til vildarvina og hærri kolefnisgjöld til ESB, allt í nafni "loftslagsmála og orkuskipta" og kaupa á byssukúlum til að kála fleiri ungum rússneskum hermönnum? Þetta kostar allt sitt og eykur enn á verðbólguna. Það má auðvitað alltaf níðast frekar á örorku- og ellilífeyrisþegum með auknum skerðingum á þeirra lífeyri. Svo má auðvitað gleðja sveitavarginn með vindtúrbínum. Spennandi flokksráðsfundur á morgun?

Höfundur er f.v. sjálfstæðismaður og einn af stofnendum Félags sjálfstæðismanna um fullveldismál og samtakanna Orkan okkar.

 

Blóðmerar bankanna og verðlaunadúddar

Unga fólkið á Íslandi þarf að hafa greiðslugetu upp á a.m.k. eina milljón á mánuði til að geta fjármagnað sína fyrstu íbúð! Hvers vegna eru Íslendingar ekki algjörlega brjálaðir yfir ástandinu? Ekki einn einasti maður er að mótmæla á Austurvelli. 

Íslendingar eru fámenn þjóð og hefur skyldleikaræktun því ekki verið óalgeng, einkum hér áður fyrr, sem ekki þarf að vera slæmt ef magnaðir eru upp góðir erfðaeiginleikar. Fjármálaráðherra, sem er margrómaður dýralæknir hefur komist að þeirri niðurstöðu að langlundargeð Íslendinga megi rekja til erfðagalla þ.e. ákveðinnar röðunar niturbasa í DNA keðjunni, galla fyrir fólkið en himnasendingu fyrir bankana. Alkunna er blóðmerar með "léleg" gen eru aðeins nothæfar til að gefa af sér tvennt: folöld og blóð.

Blóðmeri

Almenningur í landinu er til einskis nýtur nema til að fjölga rolunum og borga skatta og okurvexti. Þetta eru blóðmerar bankanna. Lausnina er að finna í sauðfjárræktinni segir Sigurður Ingi, þ.e. með því að finna rolugenið og útrýma því með sama hætti og riðugeninu í sauðfé; einangrun, niðurskurður og að rækta upp erfðahreina verðlaunahrúta sem eru lausir við óværuna.

Nú er bara að finna einhverja "verðlaunadúdda" sem eru brjálaðir út í himinháa skatta og vaxtaokrið og málið er leyst. 
   

Verðlaunahrútur

 

Orkukúgun Íslendinga?

„Suma pakka er best að sleppa því að opna.“ Davíð Oddson um 3. orkupakka ESB (Mbl 02.09.2018)

Íslendingum er haldið í orkukreppu. Enginn veit þó hvort hún er raunveruleg eða ekki.

Samkvæmt viðtali við f.v. forstjóra Orkuveitunnar til margra ára, Bjarna Bjarnason, er orkukreppan algjör tilbúningur, hreinn uppspuni og næg orka til í landinu. Rafvæðing alls bílaflotans muni t.d. aðeins krefjast um 5% af raforkuframleiðslunni.

Samkvæmt núverandi orkumálaráðherra er orkukreppan hins vegar raunveruleg og mikill ógnvaldur. Vegna yfirvofandi orkuhamfara sé brýnt að Íslendingar virki hverja sprænu með smávirkjunum og reisi vindtúrbínuþyrpingar á hverjum hól til að auka framleiðslu á „grænni“ orku til þess að bjarga okkur sjálfum og öllum heiminum. Íslendingar  þurfi að „flýta orkuskiptum.“ Athygli vekur að meiri "græn" orka fer nú til gagnavera en samanlagt til allra heimila í landinu.

Orkuskiptin urðu á Íslandi fyrir mörgum áratugum og er ljóst að heildarlosun Íslands er einungis um 0.00014% af heildarlosun heimsins. Ekki er auðvelt að sjá hvernig Íslendingar geti t.d. minnkað kolefnislosun um 30% á örfáum árum. Það myndi stöðva þjóðfélagið. Við framleiðum nú þegar mun meira af „grænni“ orku á hvert mannsbarn en öll þjóðríki í heiminum. Er það ekki nóg?

Stóra plottið er auðvitað að einkavæða orkuauðlindina og koma arðinum af henni til fárra. Það má þó ekki segja upphátt. Í staðinn fyrir hreinskilni og heiðarleika nota menn ýmsar loðnar skýringar og hengja sig á blóraböggla svo sem „orkukreppu, glópal hlýnun, alþjóðlegar skuldbindingar, VG og EES-samninginn“.

Ekki fór lítið fyrir áróðrinum og blekkingunum í sambandi við innleiðingu Alþingis á 3. orkupakka ESB, þó engin þörf hafi verið fyrir Ísland að samþykkja hana og neitun af okkar hálfu hefði ekki haft hin minnstu áhrif á EES-samninginn öfugt við fullyrðingar ráðherra. Þriðji orkupakkinn gengur út á að tengja saman orkukerfi aðildarlanda ESB/EES og ryðja úr vegi hindrunum fyrir síkum tengingum. Ráðherrar ríkisstjórnarinnar héldu því fram að 3. orkupakkinn „hefði engin áhrif“ hér á landi og engin áform væru um lagningu sæstrengs. Til hvers þá að samþykkja innleiðingu 3. orkupakkans? Af því bara? Landsmenn eru fyrir löngu hættir að trúa eða treysta orðum ráðherra í núverandi ríkisstjórn og ekki að ástæðulausu.

Landsvirkjun hefur nú fengið leyfi til að reisa vintúrbínuþyrpingu við Búrfell. Við vitum hvaða orku slík þyrping mun skila miðað við um 40% orkunýtingu en við höfum ekki hugmynd um kostnaðinn á bak við hverja túrbínu og munum líklega aldrei að komast að því, honum er haldið leyndu. Forstjóri Landsvirkjunar hefur þó sagt, að hver vindtúrbína sé „mjög dýr“. Líklegt er, að hver einasta vindtúrbína sem reist verður hér á landi í framtíðinni mun hækka raforkuverðið til neytenda. Hér er um að ræða ríkisstyrkt verkefni. Nú streyma inn umsóknir einkaaðila um margra tuga vindmylluþyrpinga um allt land, sem munu fara í samkeppni við Landsvirkjun.

Sameining ráðuneyta orku-, loftlags- og umhverfismála var ekki til þessa að spara peninga fyrir ríkissjóð. Þessi „hagræðing“ var gerð til að umhverfisráðherra sé sá sami og orkumálaráðherra og ekki að gagnrýna ákvarðanatöku þess síðarnefnda og öfugt. Ákvarðanir orkumálaráðherra eru því yfir gagnrýni hafnar innan ráðuneytanna. Vindtúrbínurnar skulu teknar út fyrir rammaáætlun. Best að drífa þær upp áður en lagaramminn er tilbúinn. Nær hefði verið að taka nokkrar vel valdar vatnsaflsvirkjanir út fyrir rammaáætlunina.

Vindtúrbínueinkavæðingarmanía Sjálfstæðisflokksins hefur þegar gengið of langt. Hún gengur of langt þegar hún bitnar á fólkinu í landinu Einkavæðing og einkarekstur á þó auðvitað fullan rétt á sér á vissum sviðum.

Að markaðsvæða raforkuna er ekki sambærilegt við að einkavæða sölu brennivíns eða bifreiða. Fáir vilja í dag sjá bílasölu- eða rakarastofu ríkisins. En enginn getur verið án rafmagns, sem ekki er hægt að meðhöndla á sama hátt og t.d. matvöru eða skó. Hingað til hafa Íslendingar litið á raforkuna sem ódýra og sjálfsagða þjónustu. EES-samningurinn er á allt öðru máli. Raforkan er þar „vara“ sem lýtur markaðslögmálum fjórfrelsisins. Vegna EES hafa Íslendingar þurft að skilja á milli framleiðslu og flutnings á raforku. Vegna hans höfum við Íslendingar í okkar örsamfélagi þurft að koma á fót uppboðsmarkaði á raforku (í alvöru) með tilheyrandi áður ónauðsynlegum afætum, „orkumiðlurum“ og „raforkusölum“ sem þegar hefur til hækkunar á raforkuverði til neytenda. Uppboðsmarkaður þar sem 85-90% raforkunnar kemur frá Landsvirkjun telst varla markaður. Vegna samþykktar orkupakkanna og inngöngu í Orkusamband ESB er yfireftirlit raforkumála á Íslandi nú á höndum „landsreglara“ ACER. Orkustofnun skal lögð niður. Menn verða að vera trúir reglum ESB annars fer EES-samningurinn „í uppnám“ skv. ráðherrum XD. Vegna samþykktar orkupakkanna og inngöngu í Orkusamband ESB munu Íslendingar þurfa að leggja sæstreng til ESB. Þá loksins fá íslenskur almenningur og fyrirtæki að greiða ESB-verð fyrir raforkuna líkt og frændur okkar í Suður-Noregi. Íslendingar hafa aldrei samið um eða sótt um undanþágur varðandi raforkumál vegna EES. Hvers vegna ekki, við erum jú eyland án allra raforkutenginga við ESB! 

Formaður VG vill að orkuauðlindin / vindorkan sé alfarið í eigu þjóðarinnar. Allur þingflokkur VG, undir forystu Katrínar Jakobsdóttur, allir sem einn maður, samþykktu innleiðingu 3. orkupakkans í íslensk lög. Hvað vakti fyrir þeim? Að koma yfirstjórn raforkumála til ESA/ACER í Slóveníu? Að ryðja úr vegi öllum hindrunum fyrir raforkutengingum á milli landa? Að koma á fót uppboðsmarkaði á raforku þar sem hæstbjóðandi hefur ávallt sigur? Að leggja niður Orkustofnun? Að valda margföldum hækkunum á raforkuverðinu til neytenda? Hvað voru þeir að hugsa? Á meðan við erum ógagnrýnir aðilar að EES og gleypum allt hrátt sem þaðan kemur verður orkuauðlindin aldrei í eigu þjóðarinnar. Það er eins gott að formaðurinn geri það sér strax ljóst.   

Hvað vilja erlendir ferðamenn?

Ísland þarf alls ekki á vindmyllum að halda eins og Júlíus Sólnes f.v. umhverfisráðherra útskýrði nýlega í þættinum Vikulokunum á RÚV. „Ísland, vindmyllulaust land“ væri frábært kjörorð. Það væri heiðarlegt gagnvart náttúru Íslands og því uppbyggingarstarfi sem fyrri kynslóðir hafa unnið í áratugi í orkumálum landsins. Ísland á feikinóg af vatnsorku sem þarf að virkja og sem er mun betri valkostur en vindorkan, sem getur hvort sem er ekki verið án varaafls vatnsorkunnar. VG er að hverfa af þingi en það skiptir engu máli, því þeir hafa ætíð gleypt allt hrátt sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur skammtað þeim. Fráhvarf hans af Alþingi mun því ekki hafa hin minnstu áhrif á orkumálin á Íslandi. Það er með öllu óskiljanlegt hvers vegna þessi ríkisstjórn leggur meiri áherslu á að flýta uppbyggingu vindtúrbínuþyrpinga í stað þess að halda áfram að virkja vatnsföllin. VG er þar blóraböggull.     

Íslenska þjóðin hefur aldrei verið spurð álits varðandi eignarhald á orkuauðlindinni. Þjóðin heldur að hún sé í almannaeigu. Formaður VG heldur að hún geti verið eign og undir forsjá almennings í landinu. Með því að samþykkja samkeppnisreglur og orkupakka ESB er það borin von. Íslendingar geta ekki lengur sett sín eigin lög í orkumálum því það eru reglur ESB sem gilda. Frumvarp um forgangsorku til heimilanna datt því dautt niður. Bókun 35 mun endanlega innsigla þá martröð, því hún framselur löggjafarvald Alþingis til ESB. Einkarekin orkufyrirtæki sem fara í samkeppni við Landsvirkjun t.d. með því að reisa vindtúrbínuþyrpingar munu krefjast þess að fá að njóta sömu fyrirgreiðslu frá íslenska ríkinu og Búrfellslundur. Ríkisstyrkt starfsemi á samkeppnismarkaði kemur ekki til greina skv. EES (RÚV er þó undantekning, því miður). Starfsemi Landsvirkjunar verður kærð til ESA vegna stærðar hennar og markaðsráðandi stöðu og henni verður skipt upp og hún seld einkaaðilum. Það er einungis tímaspursmál hvenær það gerist. Það er bara þannig en þetta má ekki segja upphátt annars myndi þjóðin rísa upp á afturlappirnar, þrátt fyrir þöggun RÚV. Í rauninni ættu allir réttsýnir Íslendingar nú að vera brjálaðir vegna blekkinga og óheiðarleika ríkisstjórnarinnar og þeirrar orkukúgunar sem við búum við. Spennandi verður að sjá hvort VG muni samþykkja samhljóða Bókun 35 og innleiðingu 4. orkupakka ESB. Líklega vita þeir ekki hvað það hefur í för með sér. Og hvað verður svo um vindorkufrumvarpið hans Gulla? Þurfum við í alvöru að "flýta orkuskiptum"?

Sumt á ekki að einkavæða og suma pakka á ekki að opna.