Korka frá Miðhrauni er besti íslenski smalahundurinn 2016

Smalahundafélag Íslands stóð fyrir Landskeppni smalahunda dagana 27. og 28. ágúst að Bæ í Miðdölum. Dómari var Bevis Jordan, en hann er starfandi sauðfjárbóndi og reynslubolti þegar kemur að smalahundum og bauð hann upp á námskeið og leiðsögnfyrir dagana á undan, fyrir þá sem eru að temja fjárhunda á Snæfellsnesi.

Keppt í þremur flokkum:
– A-flokkur, opinn flokkur og fyrir þá hunda sem hafa fengið 50 stig eða meira í B-flokki.
– B-flokkur, fyrir hunda 3 ára og eldri sem ekki hafa náð 50 stigum í keppni.
– Unghundaflokkur, fyrir hunda yngri en 3 ára.

Keppnin í A flokki var gífurlega hörð, bæði smalar og fjárhundar sýndu glæsileg tilþrif þrátt fyrir sauðfé, sem hvorki var mjög hundvant né auðvelt í meðförum (les: ekki geðgott.) Aðeins munaði 1 -2 stigum á 1. og 2. sæti. Til svona keppni geti gengið upp þarf a.m.k. 60 - 70 kindur sem ekki er svo auðvelt að útvega á þessum árstíma.   

Úrslitin urðu eftirfarandi:

- A- flokkur: 
1. sæti: Korka frá Miðhrauni (5 ára). Smali: Svanur Guðmundsson

2. sæti: Frigg frá Kýrholti (3jaára). Smali: Aðalsteinn Aðalsteinsson

3. sæti: Karvel Taff frá UK (8 ára). Smali: Gunnar Guðmundsson

- B - flokkur:
Sigurvegari: Þristur frá Daðastöðum (4 ára). Smali: Brynjar Hildibrandsson
2. sæti: Kobbi frá Húsatóftum IIa (4 ára). Smali: Brynjar Hildibrandsson.
3. sæti: Tinna frá Stokkseyri (6 ára). Smali: Björn Viggó Björnsson.

Unghundaflokkur:

Sigurvegari: Píla frá Húsatóftum II (18. mánaða). Smali: Aðalsteinn Aðalsteinsson 

2. sæti: Elsa frá Hallgilsstöðum (19 mánaða). Smali: Maríus Snær Halldórsson.
3. sæti: Mist frá U.K. 32ja mánaða. Smali: Kristinn S. Hákonarson.  

Korka frá Miðhrauni

 

Sigurvegarar í A flokki

 

 Samvinna Korku og Svans vakti mikla athygli

 

 

Pólitískur tvískinnungur eða einelti?

Stjórnmálaumræðan á Íslandi er merkileg.

Á milli kosninga hvetja þingmenn til aukinnar samvinnu á öllum sviðum, innanlanda sem erlendis, án allra fordóma. Hin ýmsu þjóðríki samanstanda jú af fólki og þingmenn virðast ekkert hafa á móti fólki af mismunandi uppruna, jafnvel þeim sem aðhyllast hin ýmsu trúarbrögð og margvíslegar skoðanir, þó svo þær samrýmist ekki alltaf okkar eigin.
Við viljum taka á móti flóttafólki með opnum hug sama hvaðan þeir koma. Við viljum ganga í EFTA, SHENGEN, NAFTA og jafnvel ESB (og skrifa undir TISA) og ávallt vinna þar með öllum og undanskiljum ekki einstök lönd. Það væri rangt. Þetta er jú fólk. Fólk þarf að vinna saman eins og Guðni Th. benti réttilega á nýlega. 

Og þetta viðhorf selur.   

Þegar nálgast kosningar breytist tónninn. Það vekur furðu hve mörgum hinum sömu þingmönnum þykir þá sjálfsagt að lýsa því yfir í fullri alvöru að þeir munu aldrei vinna með ákveðnum stjórnmálaflokki eða flokkum þó svo þessir stjórnmálaflokkar samanstandi bara af fólki, oft með mismunandi skoðanir og lífssýn og vilji öllum vel og eru sáralík okkur hinum.

Og þetta viðhorf selur. Eða hvað? 

Flóaveiki hjá Flugleiðum?

Á hverjum tíma hefur mannkynið þörf fyrir sjúkdóma, sem enginn skilur. Sammerkt með þessum sjúkdómum eða réttara sagt heilkennum (syndromes) er að ekki er hægt með neinu móti að sanna eða afsanna tilvist þeirra með nokkrum þekktum rannsóknaraðferðum eða mælingum. Þekktust er líklega svokölluð "Flóaveiki" (Gulf War Syndrome). Stundum kölluð "Gulf War Veterans’ Medically Unexplained Illnesses"

Helstu einkenni Flóaveiki eru:

Höfuðverkir, þreyta, vöðva- og liðverkir, meltingartruflanir (oftast ógleði og niðurgangur), minnis- og einbeitingarerfiðleikar, húðútbrot, öndunarfæraeinkenni, taugatitringur og svefnleysi. 

Fréttir berast nú af veiku starfsfólki í Boing 757 flugvélum Flugleiða. Helstu einkennin eru: 

Höfuðverkir, þreyta, vöðva- og liðverkir, meltingartruflanir (oftast ógleði og niðurgangur), minnis- og einbeitingarerfiðleikar, húðútbrot, öndunarfæraeinkenni, taugatitringur og svefnleysi.

Menn hafa lengi rannsakað orsakir slíkra heilkenna en niðurstaðan er ávallt sú sama. Við þurfum bara á þessu að halda. Einkum undir álagi. 

 

Er kaupið of lágt?

Ef kaupið er of lágt, farðu í verkfall og heimtaðu 100% launahækkun, sem þú færð örugglega ekki. Það veistu.
Þraukaðu, þraukaðu, þraukaðu. 

Að endingu fer málið fyrir Gerðardóm og þar færð þú margfalt hærri launahækkun en þú hefðir fengið fengið með samningum. Einfalt ekki satt?

Keep it Simple!
BB King

 

Ratar einbreiður heili yfir einbreiða brú?

Á þjóðvega­kerf­inu á Íslandi eru 694 ein­breiðar brýr. Af þeim eru 197 ein­breiðar brýr þar sem há­marks­hraði er 90 km á klukku­stund. Meðal­ald­ur ein­breiðra brúa er 50 ár. A.m.k. ein þeirra er á fjölförnustu leið landsins, veginum í Biskupstungum að Gullfossi og Geysi. Hvaða andskotans vitleysisgangur er þetta?

Garðaúðun? Nei takk!

Þegar býflugan deyr, þá deyja blómin.

Tími garðaúðunar dauðans er að hefjast. Eiturpésar ganga um með eiturkúta og gasgrímur. Eiturgufur þrengja sér inn um glugga og gættir. Krakkar og kettir kasta upp, fullorðnum verður bumbult.

Skordýraeitrið heitir "permetrín". Það er eitrað fyrir menn og spendýr en banvænt fyrir nær öll skordýr; fiðrildalifrur, blaðlýs, maura, köngulær, allar flugur jafnt bý- sem hunangsflugur.  Permetrín drepur allt líf í garðinum. Það drepur fiska og það getur valdið ofnæmi hjá fólki. Það strádrepur ketti. Það brotnar þó fljótt niður en er mjög öflugt á meðan það er virkt. 

Eitrið drepur öll skordýr, jafnt gagnleg sem "ógagnleg".   
Garðaúðun raskar lífríki náttúrunnar. 
Garðaúðun er hryðjuverk gegn lífríkinu. 

Mikil vandamál hafa skapast víða t.d. á Bretlandseyjum. Þar er hunangsflugan horfin. Býflugur eru að hverfa í Bandaríkjunum. Þetta veldur því að blóm og jurtir að ýmsum toga frjóvgast ekki lengur. Lífríkinu hefur hnignað stórlega. 

Til eru aðrar einfaldar leiðir til að halda skaðlegum skordýrum í skefjum en garðaúðun með banvænu eitri. T.d, með því að velja réttar tegundir gróðurs í garða. Tryggja nægilegt vatn og næringu. Úða bara með vatni á vorin þegar fiðrildalifrur kvikna. 

Verndum lífríki náttúrunnar. Sláum skjaldborg um hunangsfluguna.

 

áhugaverðir hlekkir:
Bumbebees in Crisis (UK)
The Honey Bee Crisis (USA)
Um garðaúðun (Árni Davíðsson)
http://www.xerces.org/pesticides/
http://www.greenpeace.org/usa/en/campaigns/genetic-engineering/Bees-in-Crisis/ 

Bólstraberg í Hafnarfirði.

Óvenju fallegt bólstraberg í hrauninu við Herjólfsgötu í Hafnarfirði. Verður því þyrmt?

D-vítamínskortur getur leitt til þunglyndis

Ný rannsókn sem gerð var á 185 konum í Oregon á vesturströnd Bandaríkjanna leiddi í ljós, að samband var á milli D-vítamíns í blóði og þunglyndis þ.e. skortur á D-vítamíni geti leitt til þunglyndis.
Forspárgildi D-vítamínskorts fyrir þunglyndi var talið marktækt.

Ekki er þó hægt að útiloka aðrar skýringar eins og þá að þunglyndir haldi sig meira innivið og fái þvi minna D-vítamín úr sólarljósi. 

 

ref. 
Psychiatry Research, March 6 2015.

Stjórnarkænska eða heimska?

Fréttir hafa nú borist af því, að Ísland sé ekki lengur í hópi þeirra þjóða, sem sækja um aðild að ESB. 

Hefur umsóknin þá verið dregin til baka? Ekki veit ég. 

Fréttir hafa einnig borist af því, að stjórnarandstaðan á Íslandi hafi skrifað bréf til ESM mannsins og lýst þvi yfir þeir séu þvi ósammála að Ísland sé ekki lengur í hópi þeirra þjóða, sem sækja um inngöngu í ESB. 

Er einhver í útlöndum, sem hefur áhuga á áliti stjórnarandstöðuflokka á Íslandi? Ekki veit ég. 

 

Saknar einhver Þjóðminjasafnsins?

 

Það var samkomulag um það á sínum tíma að "endurbæta" gamla Þjóðminjasafnið. Það tók reyndar fleiri ár að eyðileggja gamla safnið, sem hafði verið mjög haganlega og í raun mjög hugvitsamlega sett upp af ýmsum merkismönnum svo sem Kristjáni Eldjárn. Það hlýtur að hafa kostað fleiri milljarða. Í gamla Þjóðminjasafninu hafði saga þjóðarinnar og þjóðarsálin fundið sér sameiginlegan griðarstað. Það var ómetanlegt lífsreynsla að ganga hljóðlega um salina, helst seinni part dags í miðri viku, þegar fáir voru á ferli. Heyra fótatakið bergmála á hvítmáluðum veggjunum. Skoða beinagrindurnar, ryðguð víkingasverð, gömlu askana, merkileg manntöfl, hurðina, öxina og öll hin verkfærin, gamla peninga og skraut frá víkingatímanum og flotta stiftamtmannsbúninginn með beittum korða. Þar var einnig herbergi Jóns Sigurðssonar og taflborð Fischers og Spasskís. Heil stofa broddborgara frá 19. öld í dönskun stíl. Það vantaði bara skrifborð Davíðs.

Maður gekk ávallt sama hringinn, réttsælis. Annað var ómark. Byrjað var á því að heilsa kunnuglegum andlitunum á málverkum Sigurðar Guðmundssonar listmálara í anddyrinu. Dularfullar mannverur, sem klæddar voru eins og munkar frá miðöldum, sátu teinréttar á fíngerðum stólum og þóttust vera að vinna að hannyrðum en voru í raun að fylgjast náið með þeim fáu krakkaormum, sem slæddust inn á safnið á daginn. Þetta var fyrir daga gæslumyndavélanna. Maður reyndi stundum viljandi á athygli og þolinmæði þessara dularfullu vera með því að færa sig smám saman nær og nær safngripunum þar til verurnar stóðu skyndilega á fætur og gáfu út stuttar en hnitmiðaðar yfirlýsingar um rétta hegðun ungra safngesta. Stundum liðu þær hljóðlaust um safnið, að þvi er virtist án þess að hreyfa fæturna og birtust skyndilega fyrir aftan mann og maður skynjaði návist þeirra fremur en að sjá þær beinlínis eða heyra. E.t.v. var þar ein og ein vitsuga á ferðinni? Ekki andaði þó frá þeim köldu, nema stundum.

Það sem einkenndi Þjóðminjasafnið (a.m.k. í minningunni) var fyrst og fremst lyktin. Það var mjög sérstök lykt í aðalsalnum. Ekta Þjóðminjasafnslykt.  Gömul lykt en góð lykt. Lykt, eins og lykt á að vera. Eins og hjá afa. Lykt eins og í hlöðu eða á gömlu trésmíðaverkstæði. Þú getur farið á svona stað með bundið fyrir augun, en áttar þig samt strax hvar þú ert staddur, á lyktinni. "Aha! Ég veit hvar ég er! Á Þjóðminjasafninu! Gast ekki platað mig!"

Lyktin var ekkert sérstök í Bogasalnum nema þegar ný olíumálverk héngu þar á veggjunum, t.d. málverk eftir Kristján Davíðsson. Þau málverk lyktuðu vel. Nýmálaðar og óræðar. Litasymfoníur. Í Bogasalnum sá maður stundum tilsýndar frægt fólk skála fyrir listamönnum. Þá breyttist lyktin í Bogasalnum. 

Það var einhver virðuleg lykt á efstu hæð Þjóðminjasafnsins þar sem Listasafn Íslands var til húsa. Gömul málverkalykt eins og hjá heldri, ríkum frænkum í Vesturbænum. Vottur af þungu ilmvatni, koníak og smá vindill. Jafnvel konfekt. Kjarval, Jón Stefánsson, Scheving, Blöndal, Karl Kvaran, Jóhann Briem, allir mættir. 

Besta lyktin var þó í kjallaranum. Þar voru skipin. Þar var sjórinn, særokið, eldstæði járnsmiðsins. Sviti og tár. Þar var tjörulykt eins og er oft af gömlum rússneskum rifflum. Sjófær sexæringur. Skutlar til að drepa hákarla og sæskrímsli. Ýmis gömul tól og tæki fyrir landbúnað og sjósókn. Manni varð hugsað til aðbúnaðar tómthúsamanna fyrr á öldum. Baldur Hermannson* hefur eflaust einhvern tímann staldrað þarna við og fengið innblástur. Hellingur af ýmsum fróðlegum græjum meira að segja gamlir söðlar. Leðurlykt. 

Maður endaði alltaf heimsóknina í kjallaranum. Þar niðri gekk maður auðvitað einnig réttsælis og skoðaði vel í hvern krók og kima.  Á leiðinni út kastaði maður að sjálfsögðu kveðju á konurnar í afgreiðslunni, sem seldu rándýr Þórslíkneski úr silfri. Þær virtust dauðfegnar að losna við krakkaormana úr safninu, svo þær gætu haldið áfram að masa.  Stundum buðu þær okkur póstkort eða bækling. 

Svo gekk maður út í sólina endurnærður á sál og líkama (á líkama, eftir að hafa hlaupið nokkrm sinnum upp og niður stóru tröppurnar, svo bergmálaði í stigahúsinu). Stundum kíkti maður á gluggann hjá Dr. Kristjáni á jarðhæðinni. Hann lét sér ekki bregða. Ég sakna hans líka.

Við hornið á Gamla kirkjugarðinum var reykjarlykt. Einhver reykti sígarettur í logninu. Alfreð Flóki smeygði sér inn um eitt garðshliðið og ungar tvær konur, sem virtust tala dönsku komu fast á hæla honum. Á leiðinni niður Tjarnargötuna varð manni hugsað til Listamannaskálans sáluga. Mikið væri nú gaman að geta farið á enn eina málverkasýninguna í gamla Listamannaskálanum! Eða tombólu! Maður lifandi! Man einhver lyktina í Listamannaskálanum? Hverjar verða minningar okkar frá vorinu 2007?

 *Baldur gerði á sínum tíma sjónvarpsþættina frábæru: "Þjóð í hlekkjum hugarfars"

"Keep it simple!"
B.B.King